Misterium wiary. Jon Fosse w rozmowie z Eskilem Skjeldalem

Czy można wierzyć, pozostając buntownikiem?

Jon Fosse, laureat literackiej Nagrody Nobla, jeden z najważniejszych pisarzy na świecie, w rozmowie z Eskilem Skjeldalem odsłania swoją duchową biografię.

Podobno najtrafniej o Bogu i relacji z Nim mówią nie teologowie, ale poeci i mistycy. Nie zamykają Go bowiem w sztywnych ograniczających pojęciach, ale pozwalają odkrywać się tajemnicom wiary w nieskrępowany a jednocześnie subtelny sposób.

Fosse czyni podobnie. Rozmowa z nim to podróż po meandrach ludzkiego wnętrza, artystycznej twórczości i relacji z Bogiem. Słowa Fossego są oszczędne, ale pełne ciężaru i znaczeń. Wierność ortodoksji łączy się tu z odwagą dotykania granic herezji. Noblista mówi o ludzkim mroku i zagubieniu, by zaraz obok wskazać na sens życia i wagę zaufania.

Jon Fosse prowokuje, inspiruje, wyznaje. A przede wszystkim pokazuje, jakiego języka mówienia o religijnym doświadczeniu brakuje dziś najbardziej.

„W zasadzie jestem pewien, że to rozpacz, nie wątpliwości, doprowadziła wielu ludzi do wiary. Lub przynajmniej umocniła ich w wierze. Bóg jest najbliżej w ciemności spowodowanej przez lęk. Przynajmniej w moim przypadku. Nie w panicznym lęku, który dręczył mnie jako nastolatka, tylko w ogólnym niepokoju, lękaniu się, strachu. Hölderlin mówi tak pięknie: tam, gdzie niebezpieczeństwo / tam jest też ocalenie”.

– Jon Fosse