Duch liturgii

Co jest zgodne z duchem liturgii? Ksiądz i wierni razem zwróceni ku Panu czy ksiądz i wierni patrzący na siebie? Cisza modlitewna czy głośne recytacje? Muzyka sakralna czy piosenki do gitary? Uświęcony obrzęd czy atmosfera i spontaniczność? Zachowanie kanonu modlitwy czy swobodna twórczość? Święte obrazy czy puste ściany? Na ołtarzu krucyfiks czy tylko mikrofon? Przed Panem na klęczkach czy na stojąco?

Książka „Duch liturgii” została przyjęta w świecie jako zarys odbudowy liturgii katolickiej i zaproszenie do szkoły modlitwy. Nie jest to więc książka tylko dla specjalistów; teologów czy liturgistów. „Duch liturgii” (tak bardzo różny od „ducha czasu”) to arcyciekawa książka o tym, co najważniejsze: o naszej modlitwie i o liturgii, która, jak przypomniał Sobór Watykański II, stanowi „źródło i szczyt życia Kościoła”.