Wzrastanie w modlitwie

Święta Teresa od Jezusa, przedstawiając modlitwę jako drogę, przede wszystkim chce ją uwolnić od zniekształcającego stereotypu. Stwierdza, że modlitwa nie sprowadza się wyłącznie do pewnej „pobożnościowej praktyki”, nie jest ona po prostu kolejnym ćwiczeniem naszego chrześcijańskiego życia, ale jest samym życiem chrześcijańskim, jego oddechem i jego normalnym rozwojem.

Modlitwa jest drogą – do źródła wody żywej, do chrześcijańskiej doskonałości, do celu, którym jest głęboka komunia z Chrystusem.

Modlitwa jest jak uprawa ogrodu, ogrodu własnej duszy – oczyszczaniem go z chwastów i ciernistych krzaków, by wydawał kwiaty i owoce, aby można je było rozdawać i dzielić się nimi z innymi.

Modlitwa jest jak wchodzenie w głąb zamku złożonego z siedmiu mieszkań, twierdzy duszy, zamieszkanej w tajemniczy sposób przez Boga, gotowej do stopniowego nawiązywania kontaktu z Nim, aż do przeżywania tej relacji w całej głębi właściwej człowiekowi.