Pustynia. Spotkanie Boga w ciszy, samotności i modlitwie

Wielu polskim czytelnikom ta książka może wydać się niepokojąca, ponieważ opisuje doświadczenie w zasadzie nieznane Kościołowi w Polsce: oddalenie się na jakiś czas od swoich obowiązków przez świeckich bądź duchownych, aby w ciszy trwać przed Bogiem; budowanie miejsc, w których zamiast wysłuchiwać długich rekolekcji, ludzie będą po prostu trwali przed Stwórcą A wszystko w klimacie głębokiej wiary w Boga i miłości do każdego człowieka. Czy takich miejsc teraz właśnie nie potrzebujemy?
Szymon Hiżycki OSB, Opat Tyniecki

Ostatnimi laty wiele mówiłam i pisałam na temat milczenia, samotności i pustyń. I nadal będę o tym pisała, gdyż uważam, że są to sprawy doniosłe dla naszej technicznej i zurbanizowanej cywilizacji, która rozrasta się i przeobraża tak dynamicznie. Jest sprawą oczywistą, że ludzkość stoi w obliczu wielu problemów, iż będzie napotykać ich coraz więcej i że te problemy wywołują głęboki niepokój w sercach wszystkich ludzi. Faktem jest również, że nie możemy, nie wolno nam odrzucić tego nowego, dziwnego, pełnego ryzyka i przerażającego świata, w którym żyjemy i który się przed nami otwiera.
Zwłaszcza my, chrześcijanie, nie możemy tego zrobić, ponieważ Chrystus zstąpił na ten świat, a my jesteśmy Jego ludem i Jego ciałem.
Catherine de Hueck Doherty