Twarze i maski, czyli dla tych, którzy poszukują własnej tożsamości

Wolimy być uśpieni, niż czuwać. Wolimy zakładać maskę, niż odkryć prawdziwą twarz. Wolimy maskę, za którą kryje się nasza jednostkowa samotność, niż szczere oblicze wystawione na ocenę innych. Najbardziej jesteśmy bowiem przygotowani i nastawieni na stagnację, monotonny upływ czasu bez większych zmian. Uświadomienie sobie samotności własnej lub innego człowieka wymaga działania, a to nie zawsze jest po naszej myśli. To, co teraz się z nami dzieje, ma swój początek w tym, co było, a koniec w tym, co kiedyś nastąpi. Nasza maska nakładana od święta lub nawet na co dzień wywodzi się z całego szeregu indywidualnych doświadczeń i w gruncie rzeczy jest czymś nierozerwalnie związanym z ego, jest naszym drugim, a może już pierwszym „ja”.(ze wstępu)