Kto umrze, zobaczy czyściec i raj

„Dusza w stanie łaski, lecz wciąż jeszcze splamiona, jest jak gołębica ze złamanymi skrzydłami, która nie może latać, ale wyrywa się ku Bogu z miłości dzięki przyciągającej do Niego łasce, oraz szuka sposobu oczyszczenia, błagając o Jego Miłosierdzie”.

– ks. Dolindo Ruotolo

W dzisiejszych czasach mówienie o Czyśćcu, Piekle, czy nawet Raju jest uważane za przestarzałe, niedorzeczne, niepotrzebne. Wydawałoby się, że śmierć wciąż pozostaje tematem aktualnym, ponieważ gości codziennie w nagłówkach artykułów prasowych i internetowych. Pojawia się ona jednak jedynie jako fakt, niepoddany żadnej refleksji, jako ostateczność, która „niesprawiedliwie” nas dotyka. Niewiele osób zadaje sobie dzisiaj pytanie: Co dzieje się z naszymi bliskimi po śmierci? Czy istnieje coś po tamtej stronie? Tymczasem liturgia o zmarłych przypomina nam, że ci którzy odeszli tylko „zmienili mieszkanie” –– zostawiając przemijający i niedoskonały dom dla Nieba, gdzie szczęście w Bogu nie ma końca. Oni nadal żyją i przez Chrystusa czują się jeszcze bardziej złączeni z nami niż wtedy, gdy żyli obok nas. Ks. Dolindo Ruotolo w sposób bardzo obrazowy przekonuje nie tylko o istnieniu rzeczywistości po śmierci ciała, ale pokazuje, jak nasze obecne decyzje wpływają na to, co nas może spotkać po drugiej stronie życia. I nie chodzi mu o straszenie karami. Wszystko przedstawia z perspektywy Bożej miłości i cierpienia człowieka, który po śmierci doświadcza jej w pełni, a jednocześnie jest od niej oddzielony. Podczas lektury natrafimy np. Na rozważania o grzechu, szczególnie lekkim, który nie jest traktowany poważnie, a może wyrządzić ogromne szkody w życiu duchowym. W pierwszej części książki ks. Dolindo przedstawia doktrynę, która potwierdza istnienie Czyśćca i pisze o słynnym ogniu oczyszczenia – jak go rozumieć i czym on jest. Odwołuje się przy tym do licznych porównań za świata nauki, relacji międzyludzkich, zjawisk przyrodniczych. Umiejscawia każdy element nauczania Kościoła w konkrecie życia. W drugiej części przytacza wiele udokumentowanych historii objawień dusz czyśćcowych i prywatnych objawień świętych. Wśród nich jest wizja św. Franciszki Rzymianki, w której święta opisuje trzy części, z jakich ma się składać Czyściec, w zależności od odpowiedzialności, jaką za życia Pan powierzył danej osobie. Przytacza też niezwykłe doświadczenia świętych np. św. Stanisława z Krakowa i św. Antoniego z Padwy.

Relacjonuje historie własnej rodziny i własnych doświadczeń z duszami czyśćcowymi. Wszystko po to, by pokazać, że ta dzisiaj ignorowana rzeczywistość jest żywa, realna.

Szczególne miejsce w książce autor poświęcił osobie Najświętszej Maryi Panny i okazywanej przez Nią macierzyńskiej dobroci dla Jej dzieci przebywających w Czyśćcu. Ukazuje Ją jako pełną troski Matkę Miłosierdzia, która wprowadza potem do Raju oczyszczone i ozdobione blaskiem łaski dusze. Również w Niebie Maryja jest przewodniczką prowadzącą odkupionych, zbawionych i obleczonych w śnieżnobiałe szaty do Chrystusa.

Ks. Dolindo Ruotolo zwraca czytelnikowi uwagę na sposób okazywania pomocy naszym zmarłym. Podkreśla, że nie potrzebują oni ozdobnych nagrobków, które z czasem stają się przejawem próżności rodziny, ale pragną jak najwcześniejszego ujrzenia Boga. Dlatego kładzie nacisk na znaczenie Mszy Świętej oraz jej nieskończonych owoców zbawienia dla żywych i umarłych. Nieprzekonanych nakłania do refleksji, przywołując historie, w których dusze czyśćcowe „odwdzięczyły się” swoim dobrodziejom skutecznym wstawiennictwem w trudnościach.