Autorytet

To książka dla wszystkich, którzy zmagają się z pytaniami o sens i miejsce autorytetu w życiu człowieka. Autor podejmuje refleksję filozoficzną, w której precyzyjnie i przystępnie opisuje związane z tym zagadnieniem pojęcia. Tłumaczy, czym jest autorytet, jak go rozpoznać i na jakiej podstawie warto go uznać – szczególnie w kontekście religii chrześcijańskiej. Pozostawia trafne wskazówki w kwestii wyboru autorytetów, podaje reguły, którymi powinniśmy się kierować i wyjaśnia, dlaczego jest to niezwykle ważny aspekt ludzkiego życia.

Rzetelny ekspert musi mieć wiedzę z danego zakresu oraz pozostawać w gotowości, by się nią – bez przekręcania, dodawania lub odejmowania – dzielić. Uogólniając to określenie na wszystkie odmiany autorytetu – można powiedzieć, że rzetelny autorytet musi mieć odpowiednie kompetencje lub cechy oraz musi być gotowy, by zgodnie z nimi prowadzić innych ludzi do oczekiwanego przez nich dobra. Jeśli ktoś nie wykazuje kompetencji w danej sprawie (np. nie zna się na niej), a podejmuje się jej rozwiązania, jest dyletantem. Jeśli zaś ma kompetencje, ale wykorzystuje je do celów niezgodnych z oczekiwanym dobrem (np. kłamie), jest manipulatorem

– napisał Jacek Wojtysiak w książce Autorytet.

Publikacja ma charakter popularyzatorski i dydaktyczny. Całość uzupełniona jest miniprzewodnikiem po polskiej literaturze dotyczącej autorytetu.

Recenzentami naukowymi Autorytetu są: dr hab. Marek Lechniak – profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL) oraz dr hab. Ryszard Mordarski – profesor Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego (UKW).

Książka ukazała się w ramach serii „Pszenica i Kąkol”.

O serii:

„Pszenica i Kąkol” to seria książek dotyczących powiązań pomiędzy teologią, duchowością a praktyką życia chrześcijańskiego. Zamiarem autorów jest refleksja na temat tego: „(…) co jest ewangeliczną pszenicą, a co zasiewem Złego, kąkolem”.
W poszczególnych tomach autorzy szukają odpowiedzi na pytania, m.in. o to: Jak nowe formy religijne zaspokajają duchowy głód człowieka? Czy da się z nich coś zaczerpnąć? Czy można korzystać z orientalnych technik medytacyjnych, wschodnich sztuk walki czy też chińskich praktyk leczniczych? Czy magia jest czymś niebezpiecznym dla człowieka? Jak roztropnie korzystać z rozmaitych ofert rozwoju, aby nie zatracić perspektywy wzrostu w miłości chrześcijańskiej? Które z doktryn, obrzędów czy metod medycyny alternatywnej mogą być niebezpieczne dla wiary chrześcijańskiej i prowadzą człowieka na duchowe bezdroża, a nawet przyczyniają się do utraty zdrowia psychofizycznego czy wręcz możliwości zbawienia? A także: Czy mamy wierzyć wszystkim nowym prorokom albo objawieniom prywatnym, zwłaszcza wieszczącym rychły koniec świata? Czy każda pobożność prowadzi ku Bogu? Jakie praktyki wypaczają naszą duchowość? W jaki sposób Kościół rozumie cud czy uzdrowienie? Co to znaczy czytać Biblię „po katolicku”? Kiedy dana wspólnota jest zdrowa i można w niej wzrastać, a kiedy staje się ona sektą, która zamyka człowieka na Chrystusa? Kim powinien być świecki lider i jaka jest jego rola we wspólnocie kościelnej?